Living my dream in paradise

Lieve Lieve mensen,

Jaja, ik leef nog! Mijn oprechte excuses voor de wat late update, je zal het niet geloven, maar JA ik heb hier ook een soort van leven. Bizar he? Anyway, er is veel gebeurd dus ik zal maar meteen beginnen.

3 weken geleden alweer, (of zelfs 4?) Ben ik met Liza, Charlotte en 20 boring people naar Tauranga geweest. Dit is een plekje 4 uur onder Auckland, lekker aan de zee en ook vlakbij Lake Taupo. Hier begonnen we met een schattig bergje te beklimmen, wat ongeveer 45 min omhoog was. Dus Liza, Charlotte en ik gingen lekker op pad, totdat we halverwege de tocht ons toch wel begonnen af te vragen waarom we nog steeds niet omhoog gingen. Naja we zouden vanzelf wel gaan stijgen dachten we. Bijna een uur later kwamen we op dezelfde plek aan als waar we waren begonnen, en jahoor blond als we zijn hadden we nooit het pad omhoog gezien, want je kon ook om de berg heenlopen, dat was dus de route die wij hadden. Lekker snugger, maar uiteindelijk hebben we dan toch nog het goeie pad gevonden (jeej). Het uitzicht was prachtig, het leek wel een onbewoond eiland met een extreem blauwe zee en een wit strand dat verder leek te gaan dan de horizon. Helaas stonden wij zwetend op een berg en moesten we dus ook nog naar beneden. Maar zeker de moeite waard, en over 4 weken mag ik de Glenneke lekker die berg opjagen! Verder was hier ook een prachtige camping echt aan het strand, dus ook paps en mams moeten dit eigenlijk zien. Zodat Tan en Mam deze camping over kunnen nemen, toch? ;) Na onze tocht zijn de aupairs naar een hot water pool geweest, en Liza Charlotte en ik zijn nog een ander eilandje opgewandeld en wat over rotsen geklommen. Toen we aankwamen bij ons hostel hadden we het ook niet echt verkeerd, met een dakterras waarbij uitzicht op zee met zo’n 20 graden, kan altijd vervelender. ’s Avonds hebben we de bloemetjes weer is buiten gezet met en heb ik lekker met m’n heupjes kunnen swingen.

De volgende dag vroeg eruit want jahoor we gingen fietsen! Hoe erg we er ook tegenop zaten, het Hollandse bloed kwam toch naar boven toen we met ons helmpje over de weg mochten gaan crossen. Het was best vlak en dus echt heerlijk het gevoel alsof je door de Hollandse weilanden fietsen. Alleen nu geen keiharde wind tegen en regen in je gezicht of met een lekke band, maar gewoon lekker ontspannen fietsen. Oke oke het was wel een beetje een competitie want als Hollander wil je zeker niet door een Duitser ingehaald worden. Althans, ik haha. Na deze extreem Hollandse activiteit was het tijd voor nog een wandelingetje door oude mijnen. Helaas werd ons van tevoren niet verteld dat je in deze gangen niets ziet, dus het uitzicht was echt magnifiek zwart. Liza en ik dachten dan ook stoer een andere gang te kiezen dan de groep, maar binnen 2 minuten hadden we door dat we niet ver zouden komen zonder licht. Dus toch een beetje griezelig hebben we handentastend de uitgang gezocht en zijn snel achter de groep aangerend. Evenlater na de donkere gangen hadden we een prachtig stuk door een soort oerwoud langs een rivier. Aangezien onze mede toeristen nogal sloom gingen dachten Liza en ik (wederom) de groep maar voorbij te gaan en is flink door te stappen. Op het bordje had gestaan dat deze wandeling ongeveer 20 minuten zou duren, dus dat was een eitje. Helaas stond eronder een andere wandeling ook die kant op die 4,5 uur zou duren. Je kan het al raden.. we hadden het verkeerde paadje gekozen en na 30 minuten vroeg ik dan ook aan Liza of we wel op het goede pad waren, en waarom we niemand anders van de groep meer hoorden. Maar Liza de echt avonturier zei dat ze altijd een schatting maken op die bordjes dus het zou wel goed zijn. Enfin, na een kwartier hoorde ik iemand keihard m’n naam schreeuwen alsof het om leven en dood ging, en daar kwam onze begeleidster aanrennen, puffend en heigend. De groep was allang terug en iedereen zat op ons te wachten, de tocht die we aan het lopen waren zou namelijk heel ergens anders uitkomen. Haha dus we zijn netjes omgedraaid en hebben de groep erg blij gemaakt met dik een halfuur wachttijd op ons!

Na dit heftige weekend ben ik 2 weekenden in Auckland gebleven. Wannttt jaja ik kreeg Goldy op bezoek! Welgeteld voor 12 hele uren zou hij in Auckland zijn. Het was goede timing want we hadden net een Hollands Carnavals feest waar ik hem lekker mee naar toe gesleurd heb, want dat vond hij altijd al zo leuk.. we hebben dan ook gedaan waar we goed in zijn en dat is.. goed aardig wat drankjes doen! De volgende ochtend om kwart over 7 besefte ik ineens dat ik iets was vergeten, en belde Goldy me zojuist dat hij niet meer zo goed wist waar ik woonde maar dat hij toch echt z’n spullen moest hebben omdat z’n vlucht om 10 uur zou gaan. Haha oeps foutje. Het weekend erna hadden we een 60s/70s/80s party en ook dit was een prima feestje waar de heupjes los werden gegooid! De zondag zijn we toen een vulkaan gaan beklimmen hier bij Auckland, genaamd Rangitoto. Nou dit was echt ge-wel-dig. Neehoor het was wel mooi, het uitzicht was echt prachtig, maar aangezien ons was verteld dat het zou gaan regenen hadden we ons goed aangekleed. Het weer had zich bedacht en ging de zon schijnen met 30 graden, met vulkaanstenen oftewel: bloed verziekend heet. Genieten dus.

Verder heb ik het ook nog steeds naar mijn zin bij Greenpeace. Het was erg hectisch met al dat Russische gedoe, maar eindelijk een beetje goed nieuws heeft de organisatie goed gedaan. Aangezien de helft het bijna blijkt te begeven door alle spanningen en stress en drukke werkdagen is het niet altijd even gezellig. Al doe ik natuurlijk alles op m’n gemakje hoor, geen stress daar ben ik te jong voor! Vorige week 10 schepen uitgezwaaid die gingen protesteren tegen het oliebedrijf Anadarko, met hun pauper equipment zijn ze helemaal niet goed voorbereid om zo diep te gaan boren. (zij waren ook verantwoordelijk voor het olie lek bij de golf van Mexico in 2010). Greenpeace kon het dan ook niet laten om weer een campagne dag te houden, en zo was het afgelopen zaterdag National banners on the Beach day. Aangezien ik een tripje naar Bay of Islands had geboekt, heb ik mijn eigen spandoeken in elkaar geknutseld en een foto gemaakt met alle stagaires, dus was ik er toch nog een beetje bij! Volgende week ga ik naar Wellington om te zorgen dat die domme kiwi’s Shark finning is gewoon illegaal gaan maken. Het is te gek voor woorden dat iemand ooit van dit land heeft gezegd dat ze om hun land, water en dieren geven, aangezien ze nog 1 van de weinige landen zijn die het prima vinden dat 1 miljoen haaien per jaar worden gevangen, hun vinnetjes er worden afgehakt terwijl ze nog leven en ze daarna in de zee worden gedumpt en ze dus doodbloeden of worden opgepeuzeld. Niet cool! En volgende week gaan we dat hopelijk veranderen!

Last but not least: afgelopen weekend naar Bay of Islands geweest, naar Paihia. En wowes, dit was ook weer echt zo prachtig en zo relaxed. Ons hostel weer aan een wit strand met een blauwe zee en 25 graden- paradise. Ook bij een prachtige waterval gezwommen wat echt cool was! Op Zondag hebben we een boottocht gedaan en hebben we dolfijnen gezien, super leuk!! Dus al met al: Ik ben nog steeds aan het genieten en de tijd vliegt voorbij. Ineens nog maar 3,5 week voordat ik mijn Belg eindelijk van het vliegveld kan halen en het feest kan beginnen! Aangezien m’n ene broer besluit een samenlevings contract te tekenen, de ander ook gaat samenwonen, zal ik dan maar vertellen dat ik met Glenn ga trouwen? Haha. BTW iedereen bedankt voor de kaartjes, super leuk! Keep up the good work! En Voor foto’s:
https://plus.google.com/photos/102033372696986596851/albums/5949921241864833089?authkey=CK_V-PD7qviJ3AE
of
http://www.flickr.com/photos/102866625@N07/